De 101e Vierdaagse in Nijmegen vindt plaats van 18 juli tot en met 21 juli 2017. De Vierdaagse is een meerdaagse wandeltocht waaraan meer dan 40.000 wandelaars meedoen. In 2017 lopen naast de NSVL Ruud van Gisteren en Nelleke Vonk mee om geld binnen te halen voor de NSVL. Tijdens de Nijmeegse Vierdaagse zullen wij u dagelijks op de hoogte houden van de ontwikkelingen van Nelleke en Ruud. Onderaan deze pagina vindt u tevens de achtergrond waarom ze namens de NSVL meelopen.
Maandag 17 juli 2017: Startkaarten opgehaald
Op maandag 17- juli 2017 hebben Nelleke en ik op De Wedren onze startkaarten voor de 101ste Vierdaagse opgehaald.
Nelleke loopt officieel voor de 9e keer en ik ga voor de 4e keer naar de start. Gelukkig was het niet druk dus we konden vlot een rondje maken over het terrein om weer helemaal in de Vierdaagse sfeer te komen. Daarna brachten we een bezoekje aan de KRO/NCRV-stand bij De Vereeniging.
En daar kwamen we een van de KRO-coryfeeën tegen: Fons de Poel. We hadden hem een halfjaar geleden ook al uitgebreid gesproken in Rome waar we met de KRO/NCRV-reis naartoe zijn geweest. We hebben Fons vertelt over onze Vierdaagse Sponsoractie voor de NSVL: wie weet volgt er nog wel een tv-interview, je weet het maar nooit! Natuurlijk hebben we aan het eind van onze ontmoeten even een selfie met hem gemaakt.
Eiland
We hadden ons voorgenomen om naar het eiland bij de Spiegelwaal te lopen via de fietsbrug ‘De Zelfbinder’. Leuk om te ervaren hoe hard er aan de overkant is gewerkt om in het bijzonder voor de kinderen een leuk Vierdaagse feest te organiseren! Via de Waalbrug zijn we weer teruggegaan voor een kopje koffie op het Valkhof. Daarna zijn we gaan eten bij onze Griekse vriend Apostolos Karafillakis die het restaurant Mr. Jacks aan het Kelfkensbos runt. Daar troffen we weer enkele oude bekenden in het restaurant die allemaal in deze drukke week weer even terug waren op ‘het nest’, om Apostolos een handje te helpen. Op de weg terug naar huis kregen we een aanmoediging voor de wandeltocht van onze Heumense wethouder Eric Laurent. Leuk!
Op onze startfoto bij De Wedren – die we maandag op Facebook hebben geplaatst – kregen we heel veel lieve reacties.Het is natuurlijk een mooie manier om onze Vierdaagse Sponsorloop te kunnen promoten! De niet-wandelaars kunnen ons trouwens ook volgen via de Vierdaagse 4Follower app. 
1e Dag dinsdag 18 juli 2017: 101ste keer van start
Eindelijk is het dan zover! Op dinsdag 18 juli 2017 mogen we om 7.45 uur vertrekken voor de 101ste Vierdaagse. Deze dag staat eigenlijk in het teken van de ‘omgekeerde route’: we lopen de dag van Elst niet linksom, maar rechtsom. In het eerste stuk liepen we heel langzaamaan over de dijk in een soort van bejaardenoptocht. 
Het was er smal en nog niet iedereen had zijn goede wandeltempo te pakken. Als eerste hebben we gerust bij de militaire rustplaats waar we werden getrakteerd op een gratis drankje! In Valburg zagen we de eerste bekende van ons langs de route staan: Maria Dokter. Helaas kon zij dit jaar niet zelf meelopen, hopelijk hoeft zij volgende keer niet aan de kant te staan. Traditiegetrouw kregen we in Elst een heerlijke lunch bij Ester met een heerlijke kop lekkere koffie. Het was wel een erg rustige doortocht in Elst door omgekeerde route. Het werd een bijzondere ervaring, omdat de doortochten door de omkering een hele andere dimensie hebben gekregen. Het altijd drukke Elst leek tegen 12.00 uur al uitgestorven, terwijl je ’s middags in Bemmel over de hoofden kon lopen.
Afspraakjes onderweg
Via diverse telefoontjes kregen we bij een Rode Kruis vlag Annetje Geertsen in de gaten, vlakbij de plaatse waar alle routes weer samenkomen. Zij zorgde goed voor onze foeragering zodat we er weer even tegen konden. Hierna kwam al snel de KWBN rustplaats op ons pas. Hier kregen we een zonnehoed, een behandeling van de benen met ‘Ice Power’, blokjes kaas, water en bananen. Het was weer goed verzorgd!
Haast uit je hoofd lopen
In Bemmel hadden we weer enkele ontmoetingen. Riet Borgers kwamen we tegen en natuurlijk stond Lilian van Bernebeek klaar om ons op te wachten! Hierna konden we even de benen strekken bij Ans Derks en voor we het in de gaten hadden liepen we al door Lent heen op weg naar de Waalbrug. We deden onderweg wat ergens stond aangekondigd: ‘Wandelen is haast uit je hoofd lopen en kijken wat er overblijft!’ Prachtig zo’n tocht!
Rode Kruis
De gang naar de Waalbrug toe en de oversteek waren door de hitte van vanmiddag het lastigste onderdeel van deze eerste wandeldag. Direct na de brug hebben we even uitgerust om aan de laatste kilometers te beginnen. En door de aanwezigheid van een groot aantal medewerkers van het Rode Kruis direct na de Waalbrug kregen we erg veel aandacht: ‘hoe gaat het met u?’. Gelukkig konden wij na een korte pauze gewoon weer verder, maar er waren diverse wandelaars voor wie dit stuk aan het eind van de dag erg zwaar bleek te zijn.
Koffie
Rond de klok van kwart over vier kwamen we aan op De Wedren. Startkaart voor de woensdag zit in de pocket en we gaan voor een lekker bakje koffie naar de vaste plek op De Wedren. 
Aansluitend maken we nog een rondje langs de Ice Power wasstraat’ voor een verfrissing voor de benen. Inmiddels hebben we ook even de tijd om alle Facebookberichtjes, e-mailtjes en WhatsApp berichten te scannen. En wat blijkt: we zijn vandaag diverse keren met onze actie te zien geweest bij Omroep Gelderland. Die foto’s kregen we toegezonden door een thuisblijver. Leuk hoor! Morgen mogen we ‘vroeg’ vertrekken, dus vanavond na een heerlijke douche en de voetverzorging duiken we er op tijd in. De kop is eraf! Nog drie dagen te gaan. Oeps, er is al een vierde van de tocht der tochten voorbij…
2e Dag woensdag 19 juli 2017: De dag van Wychen
Breed wandelen
We vertrokken op Roze Woensdag 19 juli 2017 al om 5.45 uur op de fiets vanuit Malden naar De Wedren en toen was het al 19 graden! 
Dat zou wat beloven voor deze ‘Dag van Wijchen’. Gelukkig hadden we vandaag een vroege start en konden dus om 6.45 uur beginnen met deze roze dag. Door de brede straten in Altrade en Heijendaal waaiert het wandellegioen gelukkig al snel uit. Stukken beter dan gisteren, toen het parcours twee keer over de smalle Waalbrug ging en over de vermaledijde dijk naar Oosterhout. Dat was echt spitsroeden lopen. Nu komen we meteen in een goede tred en voor we het in de gaten hebben zijn we al bij Grootstal.
Omgekeerde bloembak
Direct na de brug bij Dukenburg hielden we onze eerste pauze voor koffie en een banaan. En hoe blij kan een mens dan zijn, als je 10 minuten op een ‘zwaarbevochten’ omgekeerde bloembak kunnen uitrusten! Zomaar aan de kant van de anders altijd zo drukke Van Boetbergweg met de langs razende auto’s. Nu was het gewoon gereserveerd voor alléén wandelaars. Dat is ook Vierdaagse!
Santiago de Compostela
Onderweg door Overasselt kwamen we Sjaak van der Worp tegen! 
We hebben samen met hem een paar kilometer opgelopen. En dat dan wel in zijn hoge tempo, zoals we dat van hem kennen. Wij hebben in 2013 met Sjaak en Joke Litjens onze tocht naar Santiago de Compostela gemaakt. Daar hebben we zeer goede herinneringen aan overgehouden! Voor ons was het een ervaring voor het leven. Met Sjaak hebben we weer bijgepraat over diverse diaconale acties waar hij en wij bij betrokken zijn. Mooi als je als 76-jarige je zo kunt blijven inzetten voor de medemens. Sjaak loopt al voor de 29ste keer met de Vierdaagse mee!
Tips
Vlak voor Alverna hebben we na deze snelwandeling even uitgerust bij de Olan wandelsport vereniging. Daar werd een aantal dames voorzien van goede tips van Nelleke over hulpmiddelen voor hun gezondheid. Weer mensen met een lach op het gezicht!
Ervaring
Via Alverna trokken we Wijchen in en zo belandden we weer op de militaire rustplaats. Gratis soep, Snelle Jelle, handje pinda’s, koffie, thee, soep en een zitplaats in de schaduw onder de camouflagenetten. Maar dan wel met helaas iets te ruige muziek voor onze senioren oren. Ook gratis, dat wel hè.
Waauw moment 1
Weer een stuk verder ging de route dwars door het centrum van Wijchen heen. Alle routes vandaag komen zoals gebruikelijk daar samen op het marktplein. 
Lopen doe je daar voor geen meter, maar wát heerst daar een fijne sfeer. Voetje voor voetje ging het verder. En door deze fantastische en indrukwekkende ervaringen vergeet je helemaal dat je ook nog die pijnlijke voeten hebt.
Chai
Aan het eind van het centrum in Wijchen komen we Hetty Falkenstein tegen die we kennen van het Museumpark Orientalis. Zij hoort bij de Israëlische verzorgingspost en natuurlijk gaan we even bij haar aan voor een bezoekje en een kort gesprek. 
Ze vertelde vol trots dat ze vanaf dit jaar het initiatief voor de post heeft kunnen overdragen aan de volgende generatie! Menachen Levin is het nieuwe ‘opperhoofd’ geworden. Hij is meteen zeer geïnteresseerd in de chai die Nelleke aan haar ketting draagt. Zij vertelt daarop dat zij het ‘leven’ (=betekenis van de chai) van mij heeft gekregen toen ik haar in Jeruzalem aan het eind van de Via Dolorosa op een openbaar terras ten huwelijk vroeg. Steeds weer een mooi verhaal om te vertellen! We werden getrakteerd op een heerlijke smoothy en vervolgden daarna onze wandeling.
Nostalgie
Het echte Nijmeegse draaiorgel ‘De Korsikaan’ met zijn karakteristieke geluid staat ook weer langs de route opgesteld. Het volume deed wel een beetje onder voor de rijkelijk aanwezige elektronische muziek. Die geluidsboxen wedijverden met elkaar om de grootste productie van decibellen.
Vietnamese vlag van voor 1975
Onderweg stellen dit jaar verrassend veel wandelaars vragen over onze Vietnamese vlag van vóór 1975 die we meedragen en onze Sponsorloopactie voor de NSVL. We leggen het graag steeds opnieuw uit hoe we het weeshuis in Vietnam financieel ondersteunen! Later in de middag is er zelfs een kort filmopname gemaakt door een lokale omroep van de Vietnamese vlag en ons affiche voor de Sponsorloop. Ben benieuwd in welk programma we dat nog eens terugzien.
Netwerk
Op weg naar Beuningen waren Lilian van Bernebeek en Irma geposteerd aan het begin van de Wilhelminalaan voor een warm welkom. De locatiebepaling via WhatsApp blijkt heel handig en is iets preciezer dan de Vierdaagse 4Follower-app. Dus we hadden elkaar zó gevonden. Aan het eind van de Wilhelminalaan was de verzorgingspost van de KWBN. Ook hier een heerlijke smoothy gehad, ook al moesten we voor die weinige milliliters wel in de brandende zon wachten in een schier onafzienbare wachtrij. 
Wat was het toen warm zeg… Nog een kilometer of 10 te gaan. Bij de broer van Nelleke in Beuningen even gepauzeerd en vervolgens de laatste 8 km naar De Wedren… Pfft… Het is wel een beetje heel erg warm vandaag! De ontvangst in het Waterkwartier maakte weer veel goed. Op een bankje gezeten om de schoen even opnieuw te strikken, kregen we een ijsbal (ballon met bevroren water) voor de verkoeling van de handen. Gouden tip!
Waauwmoment 2
De wandeldag loopt ten einde. Via de Waalkade gaan we weer stijl de Voerweg op, waar we Willemien Geboers treffen. En boven aan de Voerweg gekomen staat een koor van ruim 1.000 toeschouwers te zingen: ‘You never walk alone’. We krijgen allebei een brok in de keel. Waauw! En het houdt niet op. Vooral in de Hertogstraat en de Van Broekhuizenstraat krijgen de wandelaars een fantastisch onthaal. De mensen in deze straten kleuren alles roze en wat een enthousiasme bij de mensen! Fantastisch! Alles mondt uiteindelijk uit in onze glorieuze aankomst op De Wedren om 16.30 uur. Wat een verbroederend feest! Top! Na het afmelden en ophalen van de startkaart voor donderdag, kwamen we Marijn van Gelder tegen die in 2012 voor het eerst samen met Xuan Nguyen en Marieke van den Broeke voor de NSVL meedeed aan de VierdaagseSponsorloop. Daar ligt de kiem van onze succesvolle Sponsoractie.
Oei… Auw…
Ik deed thuis de schoenen weer uit… blaren! Wat miste ik toen onze privézuster Kiki. Zeker nu het Rode Kruis in Malden is gesloten. Daarom moest ik alsnog naar Beuningen toe voor de blarenprikpoli. In Beuningen kwam een oude bekende naar mij toe: Mark Dodemont. Hij werkt bij de blarenpoli van het Rode Kruis en hij heeft het druk vandaag. Het was ook voor mijn voeten een zware dag: drie blaren waaronder een grote bloedblaar onder mijn rechterhak. Door hun deskundige hulp hebben zij mij gelukkig weer helemaal opgelapt. Want doorlopen voor de VierdaagseSponsorloop is eigenlijk de enige optie.
Sponsor erbij!
Bij thuiskomst keek ik nog even naar mijn e-mail. En wat blijkt: vandaag is er alweer een sponsor bijgekomen! Want ook al genieten Nelleke en ik heel erg van deze geweldige ervaringen onderweg, we doen natuurlijk ook mee aan de VierdaagseSponsorloop! Vrijdag hoor je hoeveel deze actie dit zesde jaar heeft opgeleverd voor de NSVL, in het bijzonder voor alle kinderen in het weeshuis ‘Mai An Tinh Thuong’ in Vietnam.
3e Dag donderdag 20 juli 2017: Na regen komt zonneschijn
Poncho’s
Donderdagochtend 20 juli 2017 kwamen we nog net droog aangefietst bij De Wedren. Maar toen gingen de hemelsluizen helemaal open!
Zeker tot acht uur bleef het nog regenen. Onze kwaliteitsponcho’s van Bever Zwerfsport deden gelukkig waarvoor ze gemaakt zijn. Daaronder bleven we mooi droog. Het vertraagde ons vertrek wel een beetje, maar dat zou later op de dag wel weer goed komen.
Dansles
Vandaag een verrassende start, want mijn startkaart werd gescand door onze dansleraar van vroeger: Bert van Meegen van dansschool Tango. Een kort maar leuk weerzien na al die jaren. Tja, wat moest hij nog meer zeggen dan ‘piep’ en ‘doorlopen maar’ want iedereen wil gewoon zo gauw mogelijk aan de wandel.
Genieten
Door late vertrek was ons ontbijt met de ‘belVita’ koekjes in de Coehoornstraat helaas op. Gisteren kreeg ik er wel eentje en die smaken prima. Aan het eind van deze straat – waar mijn ouderlijk huis staat – moesten we weer de Groesbeekseweg oversteken. 
En hoe dat ging? Het was een soort ‘vertraagd oversteken’ omdat de wandelaars zo’n 100 meter eerder hun pas moesten inhouden. Samen met de agenten liep de stoet vervolgens langzaam naar de kruising, waar toen nog enkele auto’s net op tijd konden doorrijden. Op het sein van oom agent konden we vervolgens weer ons oude tempo hernemen en zo bleven we lekker in beweging. Veel beter dan eindeloos wachten. Wat een klantgerichte oplossing van de politie om het verkeer zo te regelen! Deze heren van de verkeerspolitie denken heel erg goed mee met de wandelaars! En wat een show maakten hun collega’s ervan op de kruising iets verderop bij de HAN. Die ene auto die zo nodig moest passeren, werd met veel omhaal van woorden en zeer luidruchtig en lachwekkend naar de overkant gedirigeerd. Want de ‘Vierdaagse roules’. Dit alles tot grote hilariteit van de wandelaars. Weer een paar leuke meters afgelegd met een lach op het gezicht. Vierdaagse = genieten.
Alles wordt weer zichtbaar
Om de regen te vergeten en de kans te geven om te stoppen, hebben we heerlijke appelflappen gegeten bij ons eigen overdekte Shell tankstation. Nu echter geen airmiles bij de aankoop. De weergoden hebben geluisterd: even later stopt de regen. Alles wat tijdens de regenbuien bij de wandelaars werd bedekt met diverse soorten plastic, kwam rond kwart over negen weer in volle glorie in beeld. Enne… soms was die ‘volle glorie’ wel erg overdadig aanwezig. Maar ja, wandelen is ook goed voor het in toom houden van je gewicht…
Mondharmonica
Aan de Hatertseweg in Malden waren er vier broers Janssen ter nagedachtenis aan Pa Janssen bij elkaar pal voor zijn woning. 
Het is een mooi eerbetoon aan ‘de man met de mondharmonica’ die altijd genoot van de Vierdaagse die bij hem voor de deur langs trok. En wat een spectaculaire ontvangst! De jongens hadden er samen met familie en vrienden erg veel plezier in om alle wandelaars aan te moedigen. Meteen werd er koffie en thee ingeschonken en we kregen hele verhalen te horen over hoe het er vanaf vijf uur vanmorgen aan toe was gegaan. Dank je wel: Jan, Wim, Arno, Henk, Roland, Jacqueline, Jan en Bella.
Vietnamese vlag
Over de Vietnamese vlag die wij deze dagen meedragen krijgen we onderweg veel vragen. Van een wandelaar leerde ik dat een bijna identieke vlag ook door de Spanjaarden werd gebruikt in de periode van het Beleg van Oudewater (1575). Bijna want ‘La senyera’ is een Spaanse vlag die vier rode banen heeft in plaats van de drie van de Vietnamese vlag. ‘La senyera’ is nog altijd in gebruik in het Spaanse Catalonië. Wij dragen met eerbied de Vietnamese vlag (met de drie rode banen) die tot het eind van de Vietnamoorlog in 1975 de officiële vlag was van Vietnam, dat daarna een communistisch land werd.
Geanimeerd gesprek
Nelleke heeft iets verder op de dijk langs de Maas een geanimeerd gesprek over de Vietnamese vlag en de NSVL. Onder meer of het een katholieke organisatie was. En toen ging deze mevrouw helemaal ‘los’.
Met verhalen over de voorbereiding van het eerste communieproject in de parochie en haar rol daarin. En de moeilijke situatie met een vrijwilliger die vanuit een gereformeerde achtergrond soms zaken heel anders benaderde. En toen hadden we ‘opeens’ pauze. We voelen de voetjes goed… en hadden snel weer een ‘omgekeerde bloembak’ veroverd, die dienstdeed als krukje. Even een banaantje gegeten en dan verder. Aan de kade van Mook kregen we een traditioneel (gratis) kopje bouillon, goed om het zout in ons lijf weer mee aan te vullen.
Selfie met de burgemeester
En daar is ie dan: hét selfiemoment met de burgemeester van Mook en Middelaar: Willem Gradisen. 
Onze Vietnamese vriend Tan Luu – die met een hele grote Vietnamese vlag meeloopt – zag onze ontmoeting en ik introduceerde hem snel bij de burgemeester. Dus natuurlijk mocht hij ook in vol ornaat mee op de foto. Prachtig zo’n toegankelijke burgervader: see you on Facebook! Daarna kon ik onze de GroenLinks collega’s uit Mook even een handje geven: Susan Doorenbos en Pepijn Baneke. Mooi dat zij hier namens de gemeente aanwezig zijn.
Sporen nalaten
Dan volgt de eerste serieuze stijging van vandaag: de Groesbeekseweg en de Mookse baan naar Groesbeek. Eerst even een kopje tomatensoep scoren bij ’t Zwaantje, waar we al zo vaak waren met de Vierdaagse training. Bij onze Vierdaagse trainingen lieten we een heel ‘cateringspoor’ achter ons van alle bezochte koffiestops, door alle pinbetalingen die hiervoor nodig waren. Deze week werd er een heel ander spoor op onze route achtergelaten: dat van urine… Overal langs de route kun je de kleine en grote boodschap kwijt: goed geregeld door de Vierdaagse organisatie!
Lilian
In Groesbeek wacht ons een fantastische ontvangst door de bevolking. Bij het podium van de gemeente Groesbeek treffen we Anneke Assen. 
Vandaag gaan we in Groesbeek op bezoek bij een van onze trouwste supporters van de Vierdaagse: mijn oud-collega van het schippersinternaat St. Nicolaas uit Nijmegen. Alle dagen staat zij paraat langs de route. Vandaag treffen we haar op haar eigen balkon met een fraai uitzicht op het wandellegioen. Daar zien we ook Dorothé Vermeeren met haar man, kinderen, ouders en overgrootmoeder. Oude bekenden voor mij uit de schipperswereld. De koffie met cakejes smaakte heerlijk in ‘Casa di Lilian’. Toen we vertrokken zei ik nog tegen Lilian dat we naar de bananenauto van de Lidl zouden gaan, maar die bleek er dit jaar helemaal niet te zijn. Verderop aan de Zevenheuvelenweg op de kruising met de Meerwijkselaan kwam dat weer helemaal goed, want Carel Verdonschot en Diny Geboers hadden voor ons bananen meegenomen.
Balkon van Groesbeek
We hebben een druk side-programma deze week, want we kunnen natuurlijk niet tijdens de Vierdaagse langs het ‘Terras op Zondag’ lopen, zonder er even naartoe te gaan. Aangekomen bij het prachtige ‘Balkon van Groesbeek’ krijgen we heerlijk zelfgemaakte soep en brood. Hmmm… Sponsoring in natura, noemden Dorine Evertsen en Laura Poelen dat!
Push a little harder
De rest van de Zevenheuvelenweg gingen we als een speer richting Berg en Dal door achter Noorse militairen aan te lopen. Je raakt beslist de weg niet meer kwijt als je hen volgt. Gewoon op je neus afgaan, want je ruikt ze al van ver. De Zweedse militairen deden een geslaagde poging om de Noren in te halen met hun jel ‘Push, push, push a little harder’. Daarvoor gingen de Noren uiteindelijk toch wel aan de kant!
Lach op het gezicht
We komen in Berg en Dal langs de groep bewoners van Kalorama. En yes! Ik heb weer een paar mensen aan het lachen gekregen. Traditiegetrouw zwaai ik altijd vrolijk naar de zieken die langs de route zitten. Elkaar een plezier doen is niet moeilijk toch?! Net als met die ‘Free Hugs’: wie geeft wie een nu een hug en wie heeft daar voordeel van? Iedereen toch?
Sponsor ontmoet
Op weg naar de finish horen we door de herrie niet het luide roepen van Jan Pouwels. Maar hij haalt ons snel in en we hebben contact. Gauw wordt Deny Pouwels erbij gehaald, want ze waren samen speciaal naar Berg en Dal gekomen om ons aan te moedigen! Deny werd na het lezen van deze blogs op Facebook ook spontaan sponsor van onze actie! Geweldig!
Dominicaans support
Voor huisnummer 2 in Berg en Dal zit altijd een flinke delegatie Dominicaanse broeders te kijken naar de Vierdaagse. Vandaag spraken we met Louis Klinkenberg en nog drie andere paters, die we vertelden dat wij bij de Kloostercantorij in Huissen meezingen. ‘Oh, doe je Henk Jongerius dan de groeten?’ Tuurlijk!
Discjockey
Volgens plan stond Paul de Valk aan de Kwakkenbergweg als discjockey. Natuurlijk feliciteerden we hem met zijn verjaardag, want hij is gisteren jarig geweest. De mooiste straten van deze derde wandeldag vind je in Nijmegen Oost: de volledig witte Dommer van Poldersveldtweg en de knalrode Groesbeeksedwarsstraat. Heerlijk om zo te worden ingehaald in de buurt waar ik als kind speelde.
Media
Deze week houden we natuurlijk alle media goed in de gaten voor het promoten van onze Sponsorloop. 
Na het afmelden om 16.10 uur kwamen we op de Wedren een flink deel van de crew van de United collega’s van onze schoonzoon Michel Vermeij tegen. De foto is natuurlijk meteen naar Michel door geappt ‘met de groeten uit Nijmegen’. Alleen hadden wij niet in de gaten dat de crew ons ook had gefotografeerd en die foto kwam zo’n beetje gelijktijdig aan bij Michel. Grappig! Vlak voordat we van De Wedren afgingen, kwamen we Harm Edens weer tegen van Omroep Gelderland. Nu was er wel meteen enige herkenning. Hopelijk weidt hij nog een interviewtje aan ons goede doel voor het weeshuis in Vietnam.
Op afstand erbij
Het publiek langs de route is in deze dagen heel erg vriendelijk en behulpzaam voor de wandelaars! Dankzij alle aanmoedigingen kom je letterlijk weer een stuk verder. Je voelt je ‘op handen gedragen’. Echt! Toch zijn er ook mensen die ons op afstand een hart onder de riem willen steken en dat geldt speciaal voor alle volgers die via Facebook, LinkedIn en Twitter onze belevenissen deze week volgen. Dat zijn er heel erg veel! Want wat kregen we een grote hoeveelheid likes en reacties op onze berichten! Hartverwarmend! En via deze blogs krijg je als lezer ook op afstand iets mee van de sfeer van dit mondiale verbroederingsfeest! We hebben volgers in Amerika, Roemenië, Griekenland, Kreta, Noorwegen, Oeganda, Oostenrijk, enz. En speciaal noemen we hier alle familie van Nelleke’s vader die in de jaren vijftig van de vorige eeuw naar Canada is geëmigreerd. Ook zij volgen trouw onze belevenissen ‘The Walk of the World’ in Nederland/Nijmegen met veel plezier! Dit bleek deze week ook weer via een leuke reacties op Facebook van de dochter van Annie Vink-Vonk: Patti Vink Nufrio en Deborah Dixon-Vonk.
Verrassingen!
Bij thuiskomst wachtte een aantal verrassingen: Nelleke heeft op deze dag van Groesbeek een hele grote blaar bovenop haar grote teen gekregen en een minder grote op haar kleine teen. 
En ik val vandaag ook weer in de prijzen: onder mijn rechterhak is de oude blaar weer netjes volgelopen en verder lijken er nog twee kleintjes bijgekomen te zijn. Dus het Rode Kruis in Beuningen werd weer vereerd met een bezoek. Alles is netjes geprikt en getaped en dus kunnen we morgen met een gerust hart aan de laatste etappe beginnen. De Via Gladiola wacht! Nog even een kort nachtje slapen en dan is het feest al weer over voor dit jaar.
Laatste dag vrijdag 21 juli 2017: Via Gladiola
Jurre Vermeij
Vandaag – vrijdag 21 juli 2017 – wordt een bijzondere dag: onze twee kleinkinderen staan aan de finish van deze 101ste Vierdaagse! Mirte en Jurre Vermeij komen ons inhalen aan de Via Gladiola! Drie jaar geleden schreef ik ook over Mirte in mijn blog! Nu hebben we al twee kleinkinderen en de derde is op komst! Wat geeft dat een mooie verandering in ons familieleven. Zouden we deze kinderen over een aantal jaren ook kunnen inhalen?! En met hoeveel zijn ze dan samen in die nieuwe generatie om de wandelaars aan te moedigen bij opa en oma aan de Rijksweg in Malden?
Hoogwerker
Vanmorgen in alle vroegte hebben Nelleke en ik vanaf ons huis in Malden al een keer de hele Via Gladiola afgelegd, maar nu nog op de fiets. Op de rotonde passeerden we een hoogwerker die bezig was aan het jaarlijkse ritueel: Vierdaagse vlaggen ophangen in de lantaarnpalen. En overal langs de beroemdste ‘Via van de wereld’ werden tenten geplaatst voor toeschouwers of catering. Allemaal zijn ze in de weer voor één grote feestende massa, die we vanmiddag zullen tegenkomen als we dit traject te voet gaan afleggen. Trouwens: de blog van de derde dag die ik gisteravond laat nog heb gepost op Facebook, wordt vanaf deze zeer vroege ochtend weer goed gelezen. Uit Canada (6 uur vroeger) hebben we van de familie de eerste lieve berichten inmiddels ontvangen.
Paracetamol
Op de eerste meters van het parcours zie ik nogal wat lege wegwerpverpakkingen van paracetamol liggen. Hopelijk biedt het de gewenste verlichting aan de gebruikers. Overigens doen wij er vandaag ook aan mee, alleen gooien wij de rommel netjes in een prullenbak. Je snapt het al: alle soorten en maten wandelaars zijn weer massaal op pad gegaan. Onze blaren zijn op dit moment nauwelijks te voelen. Gewoon doorgaan en afzien. Vanaf morgen mogen de voetjes uitrusten.
Plaskruis
Bijna bij het Shell-station hebben we – weer zonder Airmiles – een lekkere appelflap, bananen en koffie gescoord. Vervolgens voltrekt mijn ochtendritueel zich weer aan het begin van de Hatertseweg. Met z’n vieren gezellig het plaskruis vullen. Soms gaat dat snel en luidruchtig, anderen nemen daar de (leef-)tijd voor… ‘Dat lucht weer op’, hoor ik een collega wandelaar met een grote zucht zeggen. Maar uhhu… wat moet ik morgen doen als nodig moet, terwijl ik hier weer langskom op weg naar de stad?! Na het toiletbezoek trekken we verder met de karavaan en treffen langs de kant een van de Anthony Singers uit Hatert. Afhankelijk van de wijk waar je doorheen loopt, ontdek je hier en daar typische kenmerken. Zoals de tekst: ‘hun hebben vandaag gelukkig wel mooi weer’. Dat taalgebruik doet bij mij heel erg pijn in de oren. En in chique wijken kun je soms alleen water tappen uit een flessenwaterkoeler van Nero, die tijdelijk aan de rand van de riante tuin beschikbaar wordt gesteld om aan de dorstige lopers de gelegenheid te geven zich te laven. De Vierdaagse is van iedereen!
Pijnlijke voeten
Op weg naar St. Walrick komen we gelukkig Tan Luu en Son Tran tegen. Zij dragen alle vier de dagen die twee grote Vietnamese vlaggen. Gelukkig dat we ze zien, want gisteren had Tan het in Groesbeek even moeilijk met zijn pijnlijke voeten. Hij is dus nog steeds aan de wandel! We hebben afgesproken om bij McDonald’s op elkaar te wachten en dan lopen we vanaf daar allemaal samen met de Vietnamese vlaggen naar de finish.
Schaduw
In het warme ochtendzonnetje we hoeven trouwens niet alleen te lopen. Wij werpen onze schaduwen vooruit en gaan op weg naar een ‘omgekeerde bloembak’ voor een korte stop. ‘You never walk alone!’
Koeienlucht
Op de gemeentegrens tussen Nijmegen en Heumen kunnen we die grens wel erg goed ruiken. (H)eerlijke koeienlucht komt je hier tegemoet. Ja oké, vandaag natuurlijk wel vermengt met pure zweetlucht. Het is nog een paar uur bikkelen voor de koeien. Morgen staan ze weer in een zee van rust in de wei bij Diervoorde.
Slagerij
We arriveren in Overasselt en komen langs de kraam van Slagerij Hermanussen. Daar heb ik vorig jaar in de stromende regen een ouderwets heerlijk ‘broodje met ei’ verorberd. Dat kreeg ik vroeger al van mijn moeder mee voor onderweg, als ik voor de 10 km meeliep met de Kalorama wandeltocht. Na het eten van dit heerlijke broodje, hield vorig jaar de regen spontaan op!
Taizé
We lopen door naar ‘Den Tempel’ vlakbij de Maas. Dat is het hemelse onderkomen van Henk van den Berg, onze wethouder van PvdA/GroenLinks in Heumen. Gelukkig was hij thuis en daar konden we even uitrusten en kort bijpraten met hem en zijn vrouw Jeanet. We spraken onder andere over de prachtige stadjes Vézelay en Cluny in Bourgondië in Frankrijk, de streek waar zij komende weken gaan kamperen. Nelleke en ik hebben in die omgeving in juni een flink stuk gewandeld met Joke Litjens. Vooral Taizé was het ons toen om te doen. Zoveel jongeren bijeen die allemaal voor vrede komen en zelf ‘vrede zijn’. Zo hoort het, vind ik. In die week hebben we ook mooi 65 km getraind voor deze Vierdaagse. Enne… wel heuveltje op en af hè! Na zo’n training stelt de Zevenheuvelenweg in Groesbeek opeens niks meer voor!
Conditie
De conditie van sommige wandelaars begint zijn tol te eisen. Eerder dan gisteren zie je mensen uitgeput een plaatsje in de schaduw opzoeken. Anderen lopen bijna naast hun schoenen, maar dan letterlijk om de pijnlijke blaren te ontzien. Het aantal blisterverpakkingen van pijnstillers dat we op de weg zien liggen neemt met de oplopende temperatuur ook toe. Het is vandaag een prachtige dag geworden, dus hebben we natte handdoeken in de nek gelegd. Heerlijk verkoelend! Straks komt er vermoedelijk ook een natte hoed bij. Wij halen de finish ‘op onze sloffen’. Nou ja… we voelen wel iets ‘daar beneden’ hoor! Maar de enthousiaste publiek maakt tussen de oren alles gewoon goed.
Via Gladiola
Vanaf de Jan J. Ludenlaan in de gemeente Heumen is de muzikale intocht begonnen van nog circa 9 km tot aan de finish. Vanaf hier heb ik alleen nog maar genoten. Ik bedoel: tegelijkertijd opschrijven wat je ervaart bij een Vierdaagse intocht over de Via Gladiola, dat is echt niet te doen… Deze onvergetelijke ervaring leidde die tot een geweldige apotheose. Dit laatste deel van het blog heb ik daarom na afloop van de tocht samengesteld. Overal was muziek langs de route: favoriete nummers waren evergreens zoals ‘Macarena’, ‘You never walk alone’, ‘We are the Champions’, 
‘Als de zon schijnt’, ‘Bloed zweet en tranen’, enzovoort. Wat een feestende massa van over de hele wereld is hier verzameld. De ene muziekinstallatie was nog nadrukkelijker aanwezig dan de andere. We worden gedragen op het handengeklap en gejoel van het publiek. Dit is binnenkomen! Lilian van Bernebeek zat met haar vriendin Irma op de rotonde vlakbij het gemeentehuis in Malden: van haar ontvingen we prachtige gladiolen. Even verder kregen we van Anneke Assen en Félicitas Crutzen ook gladiolen. Leuk. Op het podium van de gemeente hebben we diverse Heumense politici even een handje gegeven.
Volgende generatie
Op het kerkplein in Malden was dan de ontmoeting waar ik dit blog mee begon. De volgende generatie was hier aanwezig: Iris van Baaden, Kiki Küppers, Michel Vermeij en Mirte en Jurre Vermeij.
En ook onze jarige Nick Küppers konden we nu live feliciteren. Mooie foto’s gemaakt met toekomstige (?) lopers van de Vierdaagse. 
Bij het ‘Restaurant Santa Maria’ van Hany Fouad kregen we heerlijk gekoeld water aangeboden.Daar konden we niet genoeg van drinken. Heerlijk! We komen binnenkort weer graag bij Hany eten. Verderop zoeken we in de drukte naar Carel Verdonschot en Diny Geboers en naar Annetje
Geertsen, die ergens in de buurt van de Houtlaan zouden moeten staan. En de locatiefunctie van WhatsApp doet wonderen, we vinden ze snel. Anderen die dit op hun mobiele telefoon niet kennen, blijven voor ons helaas verborgen in de mensenmassa. Later kregen we diverse appjes met berichten dat zij óns wel hadden gezien met die geelrode Vietnamese vlaggen. Ja, die vlaggen vielen goed op!
De laatste kilometers
Vlak voor de officiële tribune stond mijn dochter Evelien van Gisteren ons op te wachten. Ook al woonde ze er niet meer, kon ze toch gebruik maken van het podium in de voortuin aan de St Annastraat, zodat ze een mooi zicht had op het wandellegioen. Heerlijk om haar daar te ontmoeten! We liepen het laatste stuk samen met Tan Luu en twee Vietnamese vlaggendragers die hiervoor speciaal uit Duitsland naar Nijmegen waren gekomen. Voor zover we zichtbaar over de volle breedte van het parcours konden lopen, kregen we heel regelmatig ook applaus. Dat gold vooral voor Tan Luu die al voor de 10e keer meeliep. Son Tran zagen we niet meer, hij was vanmiddag waarschijnlijk al veel eerder binnen gekomen.
Grote eer
Voor Tan Luu was het een grote eer om van de burgemeester van Nijmegen – Hubert Bruls – de felicitaties in ontvangst te mogen nemen. 
Natuurlijk heb ik hiervan de onvermijdelijke foto gemaakt voor het geschiedenisboek van de Vietnamezen in Nederland. Ook van diverse militaire hoogwaardigheidsbekleders kregen we een hand. Aan het eind van de Oranjesingel stonden weer de camera’s voor de registratie op de landelijke televisie bij NPO2. Ik souffleerde de Vietnamezen zodat we goed op camera zouden verschijnen. En dat is vandaag meerdere keren gelukt, vooral door de geelrode Vietnamese vlaggen die ook verrassend vaak herkend werden door het publiek! Ook bij RTL Boulevard waren we te zien. Nelleke en ik kwamen om 15.40 uur aan bij de finish op De Wedren. 
Uiteindelijk hebben 38.409 lopers hun Vierdaagsekruisje voor deze prestatietocht gehaald in 2017. Bravo!
Dank!
Op De Wedren was het eerste wat Nelleke en ik deden, elkaar bedanken met een dik verdiende kus voor deze dagen. Dat we ook deze ervaring samen hebben kunnen beleven, fantastisch! Na zoveel jaren langs de kant te hebben gezeten, was Nelleke er dit jaar helemaal klaar voor om samen met mij voor haar negende kruisje te gaan lopen. En wat een geweldig resultaat! Met hier een daar een pijntje en een paar flinke blaren heeft ze het hem toch maar geflikt! Chapeau! 
En dan tussendoor heeft ze ook nog elke dag thuis voor de Vierdaagsewas gezorgd, zodat onze favoriete kleding elke dag weer schoon klaarlag voor deze tocht der tochten. En ten slotte een heel groot woord van dank namens ons allebei aan de sponsors die financieel aan ons project voor de NSVL hebben bijgedragen! Ja, en dan de eindstand van onze actie. We hebben maar liefst meer dan € 2.500 opgehaald met de VierdaagseSponsorloop! Geweldig! Het weeshuis ‘Mai An Tinh Thuong’ en iedereen die ons langs de route én op Facebook heeft aangemoedigd: héél, héél hartelijk bedankt voor jullie geweldige support in de afgelopen vier dagen. We voelden ons echt op handen gedragen en sluiten de mooie ervaringen deze week in ons hart!
Heel veel liefs van Nelleke en Ruud
Achtergrond informatie van onze lopers
Nelleke
De Vierdaagse heb ik meer dan 10 keer gelopen. Enkele keren de 30 km gelopen i.p.v. de 40 km daardoor kreeg ik geen medaille maar een oorkonde. Dit jaar ga ik voor het cijfer 9 voor de reeks medailles.
Na 12 jaren van zoeken naar een goede balans voor mijn gezondheid en behandelingen na blaaskanker ben ik weer zover om de Vierdaagse te gaan lopen. Jarenlang gedaan, maar vanwege mijn gezondheid lukte dat niet meer. Nu wil ik er weer voor gaan. Ik prijs mij gelukkig dat ik dat weer kan en mag.
Ik hoop dat mijn wandeling een mooi bedrag gaat opleveren voor de kinderen van het weeshuis in Vietnam. De weeskinderen in Vietnam die door ouders zijn achtergelaten omdat ze zo gehandicapt zijn dat de ouders daar niet voor kunnen zorgen. En dat alles door de chemische wapens uit de voormalige Vietnamese oorlog. Er worden nog steeds kinderen in Vietnam geboren.”
Ruud
Ik loop in 2017 voor de 4e keer mee en wandel 30 km, samen met mijn vrouw Nelleke Vonk. Een mooie afstand, zodat we ook kunnen genieten van alle indrukken die we deze week weer opdoen! Wat een verbroedering en geweldige sfeer, zowel onder de wandelaars als het publiek!
De twintigjarige Vietnamese burgeroorlog is op 30 april 1975 afgelopen en heeft aan meer dan 2,5 miljoen Vietnamezen het leven gekost. Ook is grootscheepse schade toegebracht aan het land. Naast de vele doden zijn nog talloze militairen en onschuldige burgers – meestal vrouwen en kinderen – blijvend verminkt geraakt. Door het gebruik van chemische wapens zoals Agent Orange, Dioxin en Napalm raakten veel Vietnamezen op gruwelijke wijze verminkt. Bovendien worden nog steeds dagelijks misvormde kinderen geboren. Ook vallen tot op de dag van vandaag nog steeds honderden nieuwe slachtoffers per jaar, omdat overal in het land nog resten van het wapentuig onder de grond verborgen ligt. Oude landmijnen en granaten veroorzaken ook nu nog steeds ontstellend veel leed onder de huidige bevolking. De invaliden krijgen niks van de regering. Zij zijn voor alles volledig aangewezen op familie en vrienden. Zonder dat beetje steun kunnen zij alleen overleven als bedelaar. Juist zíj hebben dringend behoefte aan hulpmiddelen zoals een rolstoel of krukken. De Nederlandse Stichting Vrienden LaVang (NSVL) biedt daarom financiële hulp vanuit Nederland.
Ik loop nu voor de 4e keer mee voor de Nederlandse Stichting Vrienden LaVang. Onze stichting wil graag Vietnamese oorlogsslachtoffers blijven helpen! En daarvoor is elke bijdrage heel erg welkom: dit jaar ook weer via de VierdaagseSponsorloop!”
lavang.nl 