Jurre Vermeij

Vandaag – vrijdag 21 juli 2017 – wordt een bijzondere dag: onze twee kleinkinderen staan aan de finish van deze 101ste Vierdaagse! Mirte en Jurre Vermeij komen ons inhalen aan de Via Gladiola! Drie jaar geleden schreef ik ook over Mirte in mijn blog! Nu hebben we al twee kleinkinderen en de derde is op komst! Wat geeft dat een mooie verandering in ons familieleven. Zouden we deze kinderen over een aantal jaren ook kunnen inhalen?! En met hoeveel zijn ze dan samen in die nieuwe generatie om de wandelaars aan te moedigen bij opa en oma aan de Rijksweg in Malden?

Hoogwerker

Vanmorgen in alle vroegte hebben Nelleke en ik vanaf ons huis in Malden al een keer de hele Via Gladiola afgelegd, maar nu nog op de fiets. Op de rotonde passeerden we een hoogwerker die bezig was aan het jaarlijkse ritueel: Vierdaagse vlaggen ophangen in de lantaarnpalen. En overal langs de beroemdste ‘Via van de wereld’ werden tenten geplaatst voor toeschouwers of catering. Allemaal zijn ze in de weer voor één grote feestende massa, die we vanmiddag zullen tegenkomen als we dit traject te voet gaan afleggen. Trouwens: de blog van de derde dag die ik gisteravond laat nog heb gepost op Facebook, wordt vanaf deze zeer vroege ochtend weer goed gelezen. Uit Canada (6 uur vroeger) hebben we van de familie de eerste lieve berichten inmiddels ontvangen.

Paracetamol

Op de eerste meters van het parcours zie ik nogal wat lege wegwerpverpakkingen van paracetamol liggen. Hopelijk biedt het de gewenste verlichting aan de gebruikers. Overigens doen wij er vandaag ook aan mee, alleen gooien wij de rommel netjes in een prullenbak. Je snapt het al: alle soorten en maten wandelaars zijn weer massaal op pad gegaan. Onze blaren zijn op dit moment nauwelijks te voelen. Gewoon doorgaan en afzien. Vanaf morgen mogen de voetjes uitrusten.

Plaskruis

Bijna bij het Shell-station hebben we – weer zonder Airmiles – een lekkere appelflap, bananen en koffie gescoord. Vervolgens voltrekt mijn ochtendritueel zich weer aan het begin van de Hatertseweg. Met z’n vieren gezellig het plaskruis vullen. Soms gaat dat snel en luidruchtig, anderen nemen daar de (leef-)tijd voor… ‘Dat lucht weer op’, hoor ik een collega wandelaar met een grote zucht zeggen. Maar uhhu… wat moet ik morgen doen als nodig moet, terwijl ik hier weer langskom op weg naar de stad?! Na het toiletbezoek trekken we verder met de karavaan en treffen langs de kant een van de Anthony Singers uit Hatert. Afhankelijk van de wijk waar je doorheen loopt, ontdek je hier en daar typische kenmerken. Zoals de tekst: ‘hun hebben vandaag gelukkig wel mooi weer’. Dat taalgebruik doet bij mij heel erg pijn in de oren. En in chique wijken kun je soms alleen water tappen uit een flessenwaterkoeler van Nero, die tijdelijk aan de rand van de riante tuin beschikbaar wordt gesteld om aan de dorstige lopers de gelegenheid te geven zich te laven. De Vierdaagse is van iedereen!

Pijnlijke voeten

Op weg naar St. Walrick komen we gelukkig Tan Luu en Son Tran tegen. Zij dragen alle vier de dagen die twee grote Vietnamese vlaggen. Gelukkig dat we ze zien, want gisteren had Tan het in Groesbeek even moeilijk met zijn pijnlijke voeten. Hij is dus nog steeds aan de wandel! We hebben afgesproken om bij McDonald’s op elkaar te wachten en dan lopen we vanaf daar allemaal samen met de Vietnamese vlaggen naar de finish.

Schaduw

In het warme ochtendzonnetje we hoeven trouwens niet alleen te lopen. Wij werpen onze schaduwen vooruit en gaan op weg naar een ‘omgekeerde bloembak’ voor een korte stop. ‘You never walk alone!’

Koeienlucht

Op de gemeentegrens tussen Nijmegen en Heumen kunnen we die grens wel erg goed ruiken. (H)eerlijke koeienlucht komt je hier tegemoet. Ja oké, vandaag natuurlijk wel vermengt met pure zweetlucht. Het is nog een paar uur bikkelen voor de koeien. Morgen staan ze weer in een zee van rust in de wei bij Diervoorde.

Slagerij

We arriveren in Overasselt en komen langs de kraam van Slagerij Hermanussen. Daar heb ik vorig jaar in de stromende regen een ouderwets heerlijk ‘broodje met ei’ verorberd. Dat kreeg ik vroeger al van mijn moeder mee voor onderweg, als ik voor de 10 km meeliep met de Kalorama wandeltocht. Na het eten van dit heerlijke broodje, hield vorig jaar de regen spontaan op!

Taizé

We lopen door naar ‘Den Tempel’ vlakbij de Maas. Dat is het hemelse onderkomen van Henk van den Berg, onze wethouder van PvdA/GroenLinks in Heumen. Gelukkig was hij thuis en daar konden we even uitrusten en kort bijpraten met hem en zijn vrouw Jeanet. We spraken onder andere over de prachtige stadjes Vézelay en Cluny in Bourgondië in Frankrijk, de streek waar zij komende weken gaan kamperen. Nelleke en ik hebben in die omgeving in juni een flink stuk gewandeld met Joke Litjens. Vooral Taizé was het ons toen om te doen. Zoveel jongeren bijeen die allemaal voor vrede komen en zelf ‘vrede zijn’. Zo hoort het, vind ik. In die week hebben we ook mooi 65 km getraind voor deze Vierdaagse. Enne… wel heuveltje op en af hè! Na zo’n training stelt de Zevenheuvelenweg in Groesbeek opeens niks meer voor!

Conditie

De conditie van sommige wandelaars begint zijn tol te eisen. Eerder dan gisteren zie je mensen uitgeput een plaatsje in de schaduw opzoeken. Anderen lopen bijna naast hun schoenen, maar dan letterlijk om de pijnlijke blaren te ontzien. Het aantal blisterverpakkingen van pijnstillers dat we op de weg zien liggen neemt met de oplopende temperatuur ook toe. Het is vandaag een prachtige dag geworden, dus hebben we natte handdoeken in de nek gelegd. Heerlijk verkoelend! Straks komt er vermoedelijk ook een natte hoed bij. Wij halen de finish ‘op onze sloffen’. Nou ja… we voelen wel iets ‘daar beneden’ hoor! Maar de enthousiaste publiek maakt tussen de oren alles gewoon goed.

Via Gladiola

Vanaf de Jan J. Ludenlaan in de gemeente Heumen is de muzikale intocht begonnen van nog circa 9 km tot aan de finish. Vanaf hier heb ik alleen nog maar genoten. Ik bedoel: tegelijkertijd opschrijven wat je ervaart bij een Vierdaagse intocht over de Via Gladiola, dat is echt niet te doen… Deze onvergetelijke ervaring leidde die tot een geweldige apotheose. Dit laatste deel van het blog heb ik daarom na afloop van de tocht samengesteld. Overal was muziek langs de route: favoriete nummers waren evergreens zoals ‘Macarena’, ‘You never walk alone’, ‘We are the Champions’, ‘Als de zon schijnt’, ‘Bloed zweet en tranen’, enzovoort. Wat een feestende massa van over de hele wereld is hier verzameld. De ene muziekinstallatie was nog nadrukkelijker aanwezig dan de andere. We worden gedragen op het handengeklap en gejoel van het publiek. Dit is binnenkomen! Lilian van Bernebeek zat met haar vriendin Irma op de rotonde vlakbij het gemeentehuis in Malden: van haar ontvingen we prachtige gladiolen. Even verder kregen we van Anneke Assen en Félicitas Crutzen ook gladiolen. Leuk. Op het podium van de gemeente hebben we diverse Heumense politici even een handje gegeven.

Volgende generatie

Op het kerkplein in Malden was dan de ontmoeting waar ik dit blog mee begon. De volgende generatie was hier aanwezig: Iris van Baaden, Kiki Küppers, Michel Vermeij en Mirte en Jurre Vermeij.

En ook onze jarige Nick Küppers konden we nu live feliciteren. Mooie foto’s gemaakt met toekomstige (?) lopers van de Vierdaagse. Bij het ‘Restaurant Santa Maria’ van Hany Fouad kregen we heerlijk gekoeld water aangeboden.Daar konden we niet genoeg van drinken. Heerlijk! We komen binnenkort weer graag bij Hany eten. Verderop zoeken we in de drukte naar Carel Verdonschot en Diny Geboers en naar Annetje Geertsen, die ergens in de buurt van de Houtlaan zouden moeten staan. En de locatiefunctie van WhatsApp doet wonderen, we vinden ze snel. Anderen die dit op hun mobiele telefoon niet kennen, blijven voor ons helaas verborgen in de mensenmassa. Later kregen we diverse appjes met berichten dat zij óns wel hadden gezien met die geelrode Vietnamese vlaggen. Ja, die vlaggen vielen goed op!

De laatste kilometers

Vlak voor de officiële tribune stond mijn dochter Evelien van Gisteren ons op te wachten. Ook al woonde ze er niet meer, kon ze toch gebruik maken van het podium in de voortuin aan de St Annastraat, zodat ze een mooi zicht had op het wandellegioen. Heerlijk om haar daar te ontmoeten! We liepen het laatste stuk samen met Tan Luu en twee Vietnamese vlaggendragers die hiervoor speciaal uit Duitsland naar Nijmegen waren gekomen. Voor zover we zichtbaar over de volle breedte van het parcours konden lopen, kregen we heel regelmatig ook applaus. Dat gold vooral voor Tan Luu die al voor de 10e keer meeliep. Son Tran zagen we niet meer, hij was vanmiddag waarschijnlijk al veel eerder binnen gekomen.

Grote eer

Voor Tan Luu was het een grote eer om van de burgemeester van Nijmegen – Hubert Bruls – de felicitaties in ontvangst te mogen nemen. Natuurlijk heb ik hiervan de onvermijdelijke foto gemaakt voor het geschiedenisboek van de Vietnamezen in Nederland. Ook van diverse militaire hoogwaardigheidsbekleders kregen we een hand. Aan het eind van de Oranjesingel stonden weer de camera’s voor de registratie op de landelijke televisie bij NPO2. Ik souffleerde de Vietnamezen zodat we goed op camera zouden verschijnen. En dat is vandaag meerdere keren gelukt, vooral door de geelrode Vietnamese vlaggen die ook verrassend vaak herkend werden door het publiek! Ook bij RTL Boulevard waren we te zien. Nelleke en ik kwamen om 15.40 uur aan bij de finish op De Wedren. Uiteindelijk hebben 38.409 lopers hun Vierdaagsekruisje voor deze prestatietocht gehaald in 2017. Bravo!

Dank!

Op De Wedren was het eerste wat Nelleke en ik deden, elkaar bedanken met een dik verdiende kus voor deze dagen. Dat we ook deze ervaring samen hebben kunnen beleven, fantastisch! Na zoveel jaren langs de kant te hebben gezeten, was Nelleke er dit jaar helemaal klaar voor om samen met mij voor haar negende kruisje te gaan lopen. En wat een geweldig resultaat! Met hier een daar een pijntje en een paar flinke blaren heeft ze het hem toch maar geflikt! Chapeau! En dan tussendoor heeft ze ook nog elke dag thuis voor de Vierdaagsewas gezorgd, zodat onze favoriete kleding elke dag weer schoon klaarlag voor deze tocht der tochten. En ten slotte een heel groot woord van dank namens ons allebei aan de sponsors die financieel aan ons project voor de NSVL hebben bijgedragen! Ja, en dan de eindstand van onze actie. We hebben maar liefst meer dan € 2.500 opgehaald met de VierdaagseSponsorloop! Geweldig! Het weeshuis ‘Mai An Tinh Thuong’ en iedereen die ons langs de route én op Facebook heeft aangemoedigd: héél, héél hartelijk bedankt voor jullie geweldige support in de afgelopen vier dagen. We voelden ons echt op handen gedragen en sluiten de mooie ervaringen deze week in ons hart!

Heel veel liefs van Nelleke en Ruud