Poncho’s

Donderdagochtend 20 juli 2017 kwamen we nog net droog aangefietst bij De Wedren. Maar toen gingen de hemelsluizen helemaal open!

Zeker tot acht uur bleef het nog regenen. Onze kwaliteitsponcho’s van Bever Zwerfsport deden gelukkig waarvoor ze gemaakt zijn. Daaronder bleven we mooi droog. Het vertraagde ons vertrek wel een beetje, maar dat zou later op de dag wel weer goed komen.

Dansles

Vandaag een verrassende start, want mijn startkaart werd gescand door onze dansleraar van vroeger: Bert van Meegen van dansschool Tango. Een kort maar leuk weerzien na al die jaren. Tja, wat moest hij nog meer zeggen dan ‘piep’ en ‘doorlopen maar’ want iedereen wil gewoon zo gauw mogelijk aan de wandel.

Genieten

Door late vertrek was ons ontbijt met de ‘belVita’ koekjes in de Coehoornstraat helaas op. Gisteren kreeg ik er wel eentje en die smaken prima. Aan het eind van deze straat – waar mijn ouderlijk huis staat – moesten we weer de Groesbeekseweg oversteken. En hoe dat ging? Het was een soort ‘vertraagd oversteken’ omdat de wandelaars zo’n 100 meter eerder hun pas moesten inhouden. Samen met de agenten liep de stoet vervolgens langzaam naar de kruising, waar toen nog enkele auto’s net op tijd konden doorrijden. Op het sein van oom agent konden we vervolgens weer ons oude tempo hernemen en zo bleven we lekker in beweging. Veel beter dan eindeloos wachten. Wat een klantgerichte oplossing van de politie om het verkeer zo te regelen! Deze heren van de verkeerspolitie denken heel erg goed mee met de wandelaars! En wat een show maakten hun collega’s ervan op de kruising iets verderop bij de HAN. Die ene auto die zo nodig moest passeren, werd met veel omhaal van woorden en zeer luidruchtig en lachwekkend naar de overkant gedirigeerd. Want de ‘Vierdaagse roules’. Dit alles tot grote hilariteit van de wandelaars. Weer een paar leuke meters afgelegd met een lach op het gezicht. Vierdaagse = genieten.

Alles wordt weer zichtbaar

Om de regen te vergeten en de kans te geven om te stoppen, hebben we heerlijke appelflappen gegeten bij ons eigen overdekte Shell tankstation. Nu echter geen airmiles bij de aankoop. De weergoden hebben geluisterd: even later stopt de regen. Alles wat tijdens de regenbuien bij de wandelaars werd bedekt met diverse soorten plastic, kwam rond kwart over negen weer in volle glorie in beeld. Enne… soms was die ‘volle glorie’ wel erg overdadig aanwezig. Maar ja, wandelen is ook goed voor het in toom houden van je gewicht…

Mondharmonica

Aan de Hatertseweg in Malden waren er vier broers Janssen ter nagedachtenis aan Pa Janssen bij elkaar pal voor zijn woning. Het is een mooi eerbetoon aan ‘de man met de mondharmonica’ die altijd genoot van de Vierdaagse die bij hem voor de deur langs trok. En wat een spectaculaire ontvangst! De jongens hadden er samen met familie en vrienden erg veel plezier in om alle wandelaars aan te moedigen. Meteen werd er koffie en thee ingeschonken en we kregen hele verhalen te horen over hoe het er vanaf vijf uur vanmorgen aan toe was gegaan. Dank je wel: Jan, Wim, Arno, Henk, Roland, Jacqueline, Jan en Bella.

Vietnamese vlag

Over de Vietnamese vlag die wij deze dagen meedragen krijgen we onderweg veel vragen. Van een wandelaar leerde ik dat een bijna identieke vlag ook door de Spanjaarden werd gebruikt in de periode van het Beleg van Oudewater (1575). Bijna want ‘La senyera’ is een Spaanse vlag die vier rode banen heeft in plaats van de drie van de Vietnamese vlag. ‘La senyera’ is nog altijd in gebruik in het Spaanse Catalonië. Wij dragen met eerbied de Vietnamese vlag (met de drie rode banen) die tot het eind van de Vietnamoorlog in 1975 de officiële vlag was van Vietnam, dat daarna een communistisch land werd.

Geanimeerd gesprek

Nelleke heeft iets verder op de dijk langs de Maas een geanimeerd gesprek over de Vietnamese vlag en de NSVL. Onder meer of het een katholieke organisatie was. En toen ging deze mevrouw helemaal ‘los’.

Met verhalen over de voorbereiding van het eerste communieproject in de parochie en haar rol daarin. En de moeilijke situatie met een vrijwilliger die vanuit een gereformeerde achtergrond soms zaken heel anders benaderde. En toen hadden we ‘opeens’ pauze. We voelen de voetjes goed… en hadden snel weer een ‘omgekeerde bloembak’ veroverd, die dienstdeed als krukje. Even een banaantje gegeten en dan verder. Aan de kade van Mook kregen we een traditioneel (gratis) kopje bouillon, goed om het zout in ons lijf weer mee aan te vullen.

Selfie met de burgemeester

En daar is ie dan: hét selfiemoment met de burgemeester van Mook en Middelaar: Willem Gradisen. Onze Vietnamese vriend Tan Luu – die met een hele grote Vietnamese vlag meeloopt – zag onze ontmoeting en ik introduceerde hem snel bij de burgemeester. Dus natuurlijk mocht hij ook in vol ornaat mee op de foto. Prachtig zo’n toegankelijke burgervader: see you on Facebook! Daarna kon ik onze de GroenLinks collega’s uit Mook even een handje geven: Susan Doorenbos en Pepijn Baneke. Mooi dat zij hier namens de gemeente aanwezig zijn.

Sporen nalaten

Dan volgt de eerste serieuze stijging van vandaag: de Groesbeekseweg en de Mookse baan naar Groesbeek. Eerst even een kopje tomatensoep scoren bij ’t Zwaantje, waar we al zo vaak waren met de Vierdaagse training. Bij onze Vierdaagse trainingen lieten we een heel ‘cateringspoor’ achter ons van alle bezochte koffiestops, door alle pinbetalingen die hiervoor nodig waren. Deze week werd er een heel ander spoor op onze route achtergelaten: dat van urine… Overal langs de route kun je de kleine en grote boodschap kwijt: goed geregeld door de Vierdaagse organisatie!

Lilian

In Groesbeek wacht ons een fantastische ontvangst door de bevolking. Bij het podium van de gemeente Groesbeek treffen we Anneke Assen. Vandaag gaan we in Groesbeek op bezoek bij een van onze trouwste supporters van de Vierdaagse: mijn oud-collega van het schippersinternaat St. Nicolaas uit Nijmegen. Alle dagen staat zij paraat langs de route. Vandaag treffen we haar op haar eigen balkon met een fraai uitzicht op het wandellegioen. Daar zien we ook Dorothé Vermeeren met haar man, kinderen, ouders en overgrootmoeder. Oude bekenden voor mij uit de schipperswereld. De koffie met cakejes smaakte heerlijk in ‘Casa di Lilian’. Toen we vertrokken zei ik nog tegen Lilian dat we naar de bananenauto van de Lidl zouden gaan, maar die bleek er dit jaar helemaal niet te zijn. Verderop aan de Zevenheuvelenweg op de kruising met de Meerwijkselaan kwam dat weer helemaal goed, want Carel Verdonschot en Diny Geboers hadden voor ons bananen meegenomen.

Balkon van Groesbeek

We hebben een druk side-programma deze week, want we kunnen natuurlijk niet tijdens de Vierdaagse langs het ‘Terras op Zondag’ lopen, zonder er even naartoe te gaan. Aangekomen bij het prachtige ‘Balkon van Groesbeek’ krijgen we heerlijk zelfgemaakte soep en brood. Hmmm… Sponsoring in natura, noemden Dorine Evertsen en Laura Poelen dat!

Push a little harder

De rest van de Zevenheuvelenweg gingen we als een speer richting Berg en Dal door achter Noorse militairen aan te lopen. Je raakt beslist de weg niet meer kwijt als je hen volgt. Gewoon op je neus afgaan, want je ruikt ze al van ver. De Zweedse militairen deden een geslaagde poging om de Noren in te halen met hun jel ‘Push, push, push a little harder’. Daarvoor gingen de Noren uiteindelijk toch wel aan de kant!

Lach op het gezicht

We komen in Berg en Dal langs de groep bewoners van Kalorama. En yes! Ik heb weer een paar mensen aan het lachen gekregen. Traditiegetrouw zwaai ik altijd vrolijk naar de zieken die langs de route zitten. Elkaar een plezier doen is niet moeilijk toch?! Net als met die ‘Free Hugs’: wie geeft wie een nu een hug en wie heeft daar voordeel van? Iedereen toch?

Sponsor ontmoet

Op weg naar de finish horen we door de herrie niet het luide roepen van Jan Pouwels. Maar hij haalt ons snel in en we hebben contact. Gauw wordt Deny Pouwels erbij gehaald, want ze waren samen speciaal naar Berg en Dal gekomen om ons aan te moedigen! Deny werd na het lezen van deze blogs op Facebook ook spontaan sponsor van onze actie! Geweldig!

Dominicaans support

Voor huisnummer 2 in Berg en Dal zit altijd een flinke delegatie Dominicaanse broeders te kijken naar de Vierdaagse. Vandaag spraken we met Louis Klinkenberg en nog drie andere paters, die we vertelden dat wij bij de Kloostercantorij in Huissen meezingen. ‘Oh, doe je Henk Jongerius dan de groeten?’ Tuurlijk!

Discjockey

Volgens plan stond Paul de Valk aan de Kwakkenbergweg als discjockey. Natuurlijk feliciteerden we hem met zijn verjaardag, want hij is gisteren jarig geweest. De mooiste straten van deze derde wandeldag vind je in Nijmegen Oost: de volledig witte Dommer van Poldersveldtweg en de knalrode Groesbeeksedwarsstraat. Heerlijk om zo te worden ingehaald in de buurt waar ik als kind speelde.

Media

Deze week houden we natuurlijk alle media goed in de gaten voor het promoten van onze Sponsorloop. Na het afmelden om 16.10 uur kwamen we op de Wedren een flink deel van de crew van de United collega’s van onze schoonzoon Michel Vermeij tegen. De foto is natuurlijk meteen naar Michel door geappt ‘met de groeten uit Nijmegen’. Alleen hadden wij niet in de gaten dat de crew ons ook had gefotografeerd en die foto kwam zo’n beetje gelijktijdig aan bij Michel. Grappig! Vlak voordat we van De Wedren afgingen, kwamen we Harm Edens weer tegen van Omroep Gelderland. Nu was er wel meteen enige herkenning. Hopelijk weidt hij nog een interviewtje aan ons goede doel voor het weeshuis in Vietnam.

Op afstand erbij

Het publiek langs de route is in deze dagen heel erg vriendelijk en behulpzaam voor de wandelaars! Dankzij alle aanmoedigingen kom je letterlijk weer een stuk verder. Je voelt je ‘op handen gedragen’. Echt! Toch zijn er ook mensen die ons op afstand een hart onder de riem willen steken en dat geldt speciaal voor alle volgers die via Facebook, LinkedIn en Twitter onze belevenissen deze week volgen. Dat zijn er heel erg veel! Want wat kregen we een grote hoeveelheid likes en reacties op onze berichten! Hartverwarmend! En via deze blogs krijg je als lezer ook op afstand iets mee van de sfeer van dit mondiale verbroederingsfeest! We hebben volgers in Amerika, Roemenië, Griekenland, Kreta, Noorwegen, Oeganda, Oostenrijk, enz. En speciaal noemen we hier alle familie van Nelleke’s vader die in de jaren vijftig van de vorige eeuw naar Canada is geëmigreerd. Ook zij volgen trouw onze belevenissen ‘The Walk of the World’ in Nederland/Nijmegen met veel plezier! Dit bleek deze week ook weer via een leuke reacties op Facebook van de dochter van Annie Vink-Vonk: Patti Vink Nufrio en Deborah Dixon-Vonk.

Verrassingen!

Bij thuiskomst wachtte een aantal verrassingen: Nelleke heeft op deze dag van Groesbeek een hele grote blaar bovenop haar grote teen gekregen en een minder grote op haar kleine teen. En ik val vandaag ook weer in de prijzen: onder mijn rechterhak is de oude blaar weer netjes volgelopen en verder lijken er nog twee kleintjes bijgekomen te zijn. Dus het Rode Kruis in Beuningen werd weer vereerd met een bezoek. Alles is netjes geprikt en getaped en dus kunnen we morgen met een gerust hart aan de laatste etappe beginnen. De Via Gladiola wacht! Nog even een kort nachtje slapen en dan is het feest al weer over voor dit jaar.